در آن شب قدری که قدرش را نمی دید / دست شقاوت تیغه ای از کینه ها داشت

در سجده افتاد آفتاب و ذکر می گفت / در زیر لب«فزت برب الکعبه»را داشت . . .

شهادت امام علی (ع) تسلیت

در برج ولامهر جهان تاب علی(ع) است/ در شهر علوم نبی باب علی(ع) است

از اول خلقت بشر تا امروز / مظلوم ترین شهید محراب علی(ع) است . . .

ناله کن اى دل به عزاى على(ع)  / گریه کن اى دیده براى على(ع)

پیش حسین و حسن و زیبنین(ع) / خون چکد از فرق هماى على . . .

شد کشته بمحراب عبادت حید / هر دیده بحال مرتضی می گرید

بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین / در خلد برین خیر نساء می گرید . . .

ای خدا شیعه دلش محزون است / از غم عشق علی مجنون است

این همان ماتم عظمی باشد / سحر آخر مولا باشد  . . .

دنیای دنی، جای کسی همچو علی نیست / آغشت به خون، روی جهان‏تاب علی را

تا رد نکند خالق او، خواهش اورا / ز آن رنگ شهادت زده، محراب علی را  . . .

به شهر کوفه در محراب طاعت / علی شد کشته در حال عبادت

ز پـور ملجم مردود کافر / بخون شد غوطه ور ساقی کوثر . . .

با آنکه امید همه هستی تو علی(ع) / بر عرش خدا قائمه هستی تو علی(ع)

آنقدر غریبی که خدا می داند / مظلوم تر از فاطمه(س) هستی تو علی(ع) . . .

دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع) / یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)

وقتی که شکافت فرق او در محراب / گفتند مگر نماز می خواند علی(ع) . . .

دانی زچه رو دیده ما میگرید / در ماتم شاه اولیا می گرید

تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست / عیسی بفلک از این عزا میگرید

شد کشته بمحراب عبادت حیدر / هر دیده بحال مرتضی می گرید

بـا گفتن “قد قتل” ز جبریل امین / در خلد برین خیر نساء میگرید . . .

کو، آن که بردوشش کشاند در دل شب

قوت یتیم و دردمند و زار و مضطر

از ماتم جانکاه او هر رادمردى

دست مصیبت مى زند بر سینه و سر . . .

روا باشد که گردد آسمان زیر و زبر امشب

که شد فرق على شیر خدا شقّ القمر امشب

ز خون فرق حیدر دامن محراب گلگون شد

به خاک افتاد از بیداد، نخلى بارور امشب . . .