به گزارش مشرق، وقتی مداحی مورد علاقه ات پخش می‌شود، نمی‌شود که همخوانی نکنی! مثل الآنی که برای وداع با پیکر مطهر شهید علی آقا عبداللهی وارد نماز خانه دانشگاه آزاد واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری شدم؛ نمی‌شد که زیر لب زمزمه نکنم: «سلام عزیز پر پرم، سلام عزیز برادرم، سلام مدافع حرم…» یا نخوانم: «سلام رفیق شهیدم سلام همه امیدم، برام دعا کنی شاید امام حسینمو دیدم…»

چشمم به جایگاهی که برای تابوت شهید در نظر گرفته‌اند، می‌خورد، پایین آن چندین فانوس چیده‌اند، با پارچه مشکی که دور تا دورش کشیده‌اند، سیاه پوشش کرده‌اند و یک «یا فاطمه الزهرا» روی آن نصب شده است. روی جایگاه یعنی دقیقاً آنجایی که دور تابوت می‌شود را با پر پوشانده‌اند.

چشمم از جایگاه شهیدان به خادم هایی که دسته دسته پر به دست دور جایگاه شهید ایستاده‌اند می‌خورد، یکی از آنها با چند دسته گل رز سرخ ایستاده، دیگری گل گل‌های نرگس و رز سرخ پر پر شده در دست دارد، آن دیگری دستگاه گلاب پاش دارد و گلاب پاشی می‌کند و چند نفر دیگر مهمانان را راهنمایی می‌کنند تا بنشینند.

مادری گوشه‌ای نماز خانه روی صندلی نشسته بود. عکس شهید آقا عبداللهی را در دست داشت و زیارتنامه شهدا را که پشت عکس چاپ شده بود، قرائت می‌کرد، فراز پایانی اش بود: «اَلسَّلامُ عَلَیکُم یا اَنصارَ اَبی عَبدِ اللهِ، بِاَبی اَنتُم وَ اُمّی طِبتُم، وَ طابَتِ الاَرضُ الَّتی فیها دُفِنتُم، وَفُزتُم فَوزًا عَظیمًا، فَیا لَیتَنی کُنتُ مَعَکُم فَاَفُوزَمَعَکُم.» ادامه مطلب...