هوای دل خوشی دارم گمانم از تو جانان است
خط و خال همه خوبان بروی  تو نمایان است

گمانم از  تو  دارم  من  نشان  دل گشائی  را
نگاه  دل نشین  تو  شفای  درد  درمان  است

چو گوهر درصدف مانی چو گل در شاخسارانی
گل و بلبل  ثنا خوانت میان این گلستان  است

هوای دشت و دریا را نسیمت عطر آگین است
بیا رنگین کمان دل که دل در کوهساران است

شبانگاهان که مرغ دل به خواب عشق می آید
قنوت دل همی خواند چو قطره رنگ باران است

صدای جیک جیک شب به گوش من سخن دارد
که شب گویای راز من برایم یک سخن ران است

به رخ  زیباتر از آنی که من پنداشتم در  خود
که این پندارها عمری که دراین خانه جان است

به چشم و گوش خود گفتم خطا اندر خطا کردی
نمی بینی تو آن روئی که او یک ماه تابان است

تو عذری نی براین معنا نخواهی داشت از حالا
نمی دانم چنین عذری کجا در خط بطلان است

نمی باید مجازی را به بازار حقیقت برد
که این بازار سرگرمی همین کردار انسان است

به  کوچ زندگی رفتم نگاهم دشت غوغا شد
هوا درپیچ و خم آمد که این گرداب دوران است

صدای درد دوران را به کوهستان غم  بردم
غزال خوش خط و خالی بگفتا جبر دامان است

به  موج دیده ها رفتم  نگاهم رفت  در ساحل
که  چشم انداز دریا را غباری  درپس آن است

هوای عشق  را بردم  درون قلب    دلداری
که دلداری  برای من هوائی پر ز سامان  است.
مهدی جان در انتظار یک نگاه و لبخند رضایت توهستم.
به دادم برس که گرفتار  عشق  ودیدارم توهستم.
یامهدی ادرکنی عجل علی ظهورک