به رگهاى دل این آدمى گوشتپاره‏اى آویزان است که شگفت‏تر چیز که در اوست آن است ، و آن دل است زیرا که دل را ماده‏ها بود از حکمت و ضدهایى مخالف آن پس اگر در دل امیدى پدید آید ، طمع آن را خوار گرداند و اگر طمع بر آن هجوم آرد ، حرص آن را تباه سازد ، و اگر نومیدى بر آن دست یابد ، دریغ آن را بکشد ، و اگر خشمش بگیرد بر آشوبد و آرام نپذیرد ، اگر سعادت خرسندى‏اش نصیب شود ، عنان خویشتندارى از دست بدهد ، و اگر ترس به ناگاه او را فرا گیرد ، پرهیزیدن او را مشغول گرداند ، و اگر گشایشى در کارش پدید آید ، غفلت او را برباید ، و اگر مالى به دست آرد ، توانگرى وى را به سرکشى وادارد ، و اگر مصیبتى بدو رسد ناشکیبایى رسوایش کند ، و اگر به درویشى گرفتار شود ، به بلا دچار شود ، و اگر گرسنگى بى طاقتش گرداند ، ناتوانى وى را از پاى بنشاند ، و اگر پر سیر گردد ، پرى شکم زیانش رساند . پس هر تقصیر ، آن را زیان است ، و گذراندن از هر حد موجب تباهى و تاوان . [نهج البلاغه]
 
جمعه 02 تیر 30 , ساعت 9:21 عصر

امام حسین (ع) روز دوم محرم سال 61 هجری قمری به سرزمین کربلا وارد شد. به خاطر همین اتفاق، روز دوم محرم، روز ورود به کربلا نام‌گذاری شده است. این روز، پیش چشم مسلمان و مخصوصاً شیعیان، نماد پایداری است. اباعبدالله الحسین (ع) از همان شروع حرکت با حوادث و اتفاقات مختلفی مواجه شد.

شب دوم محرم متعلق به کیست؟

 اکثر مردم ایران به واسطه دین اسلام و مذهب شیعه‌ای که دارا هستند، ارادت ویژه‌ای به امام حسین (ع) ملقب به سیدالشهدا دارند. از این‌رو، هر روز و شب ماه محرم به نام یکی از شهدا، افراد برجسته یا رویداد‌های مربوط به نهضت کربلا لقب گرفته است. این رویه، توسط مداحان و ذاکرین اهل بیت صورت پذیرفته و براساس جایگاه شهدای کربلا، میزان نزدیکی هر فرد از آن جمع، به نقطه حماسی وحدت کربلا، یعنی امام حسین (ع)، ملاک کار بوده است.

اما در این مطلب، قصد داریم به شب دوم ماه محرم بپردازیم؛ شبی که به نام «ورود به کربلا» نام‌گذاری شده است. ادامه مطلب...


لیست کل یادداشت های این وبلاگ